Het is half juli, een mooie zomerdag waarop preventieve bezoeken aan melkveebedrijven afgewisseld worden met een spoedgeval zoals een bevalling of koe die ziek geworden is. Op het programma staat ook een bezoek aan een boerderij waar de dieren verzorgd worden door mensen met een verstandelijke beperking. Een goede accommodatie, waar zowel binnen als buiten goede omstandigheden zijn voor zowel de mensen als de dieren.
Met mijn laptop en een stapel papierwerk zit ik aan de keukentafel. Ik heb een prima kantoor thuis, maar helaas een ruimte zonder uitzicht. Ik kijk graag naar buiten, het land over. Zeker vanuit onze keuken hebben we een mooi uitzicht. Een welkome afleiding van de stapel papieren en mails die na onze vakantie op mij liggen te wachten.
Ik reed over de A28 richting het zuiden. Het valt me op hoe geel de bermen langs de snelweg zijn. Prachtig? Of toch niet? Deze gele bloem is in veel gevallen het giftige Jacobskruiskruid.
‘Of we een stukje groen konden missen?!’
Had mijn boer nu een klap van onze windmolen gehad?
Het bleek te gaan om een groep kameraden die een stuk weiland zochten voor een kampeerweekend.
Gezellig! We besloten onszelf tussen de vaste werkzaamheden door ook wat vakantie uren te gunnen.
En zo nuttigden we een biertje op ‘de camping’ naast onze grazende dames.
Een ultiem relaxmoment.
Een diepe ademteug vervaagde het stressgevoel in mijn buik die ‘s morgens was aangewakkerd door frustratie om agrarische wet- en regelgeving!
Onze groene omgeving gaf me rust en ontspanning.
De behoefte aan ontspanning zie ik dagelijks om me heen; er wandelen mensen langs, op zoek naar rust en ruimte; het platteland ontspant.
Ik mijmerde erover door; groen reduceert stress en stimuleert lichamelijke activiteit, wat leidt tot gezondere mensen.
Tot zover het voornamelijk visuele en daardoor ontspannen effect.
Onderbelicht is hoe een plattelandsomgeving de luchtkwaliteit verbeterd; gras is jaarrond groen en zet ook in het najaar, wanneer bomen hun blad verliezen, water uit de grond en koolzuurgas uit de lucht om in zuurstof.
De landbouw is de enige sector die op grote schaal CO2 kan vastleggen in de vorm van organische stof in de bodem.
Hier ligt een belangrijke oplossing van het klimaatprobleem.
Een gezonde bodem is de basis.
In ons dagelijks werk ervaren wij constante verbetering van de bodemkwaliteit.
De basis hiervan is mest. Onze dierlijke (stro-)mest zorgt ervoor dat het leven onder de grasmat floreert. In één handje grond zitten meer dan 5000 soorten bodemorganismen, bacteriën, schimmels, aaltjes en wormen. De grotere dieren maken de organische stof kleiner en de bacteriën en schimmels zorgen voor omzetting hiervan in voor gras en kruiden opneembare mineralen. En zo is de kringloop weer rond.
Beeld u zichzelf eens in wat er gebeurt wanneer we de bodem bedekken met asfalt, zonnepanelen, datacentra en woningen?
Juist. Men is bezig Nederland haar groene longen te ontnemen. De agrarische grond die al decennialang (gratis) onderhouden wordt door boeren.
De gevolgen voor de gezondheid van haar burgers zijn desastreus: groene longen weg, voedselzekerheid weg!
Zal ik volgend jaar onze beleidsmakers uitnodigen voor een kampeerweekend in de weide? Wellicht dat de zuurstofaantasting van hun hersenen als gevolg van te lang tussen ’t Haagse grijs nog enigszins gered kan worden door verblijf in het groen?
Rest ons u voor nu een ontspannen vakantie toe te wensen in onze mooie groene omgeving!
Ik krijg mijn kippen altijd als ze 17 weken oud zijn. Dan zijn ze lekker aan het puberen, je voelt als het ware de hormonen door het hok zeker de eerste paar weken. Het koppel dat ik nu heb, kreeg ik eind oktober. 6 dagen nadat de ophokplicht inging. Mijn kippen komen van een opfokker. Die heeft veel meer verstand van het opvoeden van heel kleine kuikentjes naar goede hennen vlak voordat ze een eitje gaan leggen. De periode daarna, daar heb ik dan weer verstand van. Hoe ondersteun je de kip het best als ze een eitje gaan leggen en vooral ook hoe houdt je je kippen blij. Want een blije kip is een blije boer.
In de biologische opfok komen de jonge hennetjes ook al buiten. Er wordt ze dus bewust geleerd en gestimuleerd buiten te zijn. Dat ze bij mij niet naar buiten mochten was een beetje een domper. Maar ja vogelgriep betekent al je kippen kwijt dus echt veel keus heb je niet. Ik moet zeggen dat ik daar ook wel erg bang voor was. Uiteindelijk mochten onze kippen op 30 juni weer naar buiten. Dat was echt een geschenk. Heerlijk, alleen al de wetenschap dat als ik de deur uitga ik kippen in de weide hoor, daar word ik blij van.
Jammer genoeg gaat dat niet zoals bij de koeien. Dat gaat de eerste dag vaak met veel enthousiasme. Kippen zijn wat afwachtend, wat dat betreft lijken ze wel een beetje Drents. Eerst even de kat uit de boom kijken. Loeren naar waar het gevaar is en dan, als er geen gevaar is, dan pas naar buiten. Het duurde een dag of 4 voordat ze met zijn allen als een speer naar buiten renden als de kleppen van het kippenverblijf open gaan.
Mijn moeder zei na een paar dagen: 'wat is er toch met de kippen gebeurd, ze zijn zo rustig'. Bewijzen kan ik het niet hoor maar ik denk dat de kippen buiten gewoon gemist hebben. Gewoon een frisse neus, even alleen naar je eigen gekakel luisteren. Ik probeer toch minstens 1 keer per week erbij te zijn als de kleppen naar buiten los gaan. Het lijkt net als op het schoolplein en de deuren gaan los. Misschien verbeeld ik het me maar ik hoor telkens toch ook echt: jaaaaahhhhhhh
Groeten en kallum an, Hans Brinke
Een collega bemachtigde kaartjes voor het geweldige Shakespeare theater in Diever en zo zou ik alleen even 3 uurtjes de telefoon (spoeddienst) overnemen op een zaterdagavond. Het is al laat als een boer belt voor koe Johanna met een buik zo rond als een voetbal.
Vroeger, nog niet eens zo heel lang geleden, had bijna iedereen wel een boer of tuinder in de familie, vriendengroep of straat. Op verjaardagen gingen gesprekken over de oogst, het vee en natuurlijk het weer. Veel families verbouwden in hun tuin hun eigen groentes of hadden 1/8e koe in de vriezer liggen. Mensen stonden dichter bij het boerenleven, waardoor je er van jongs af aan mee opgroeide en iets van af wist.
Lees meer: Een betere wereld begint niet alleen bij de boer, maar ook bij jezelf
‘Geen telefoons aan tafel!’
Dat is de regel die wij binnen ons gezin hanteren. De maaltijden zijn echte gezinsmomenten, zonder beeldschermpjes. Nu het gras langer wordt en het weer een poos regenachtig is geweest, kijkt mijn man regelmatig op zijn telefoon om verschillende weerssites te raadplegen. De kinderen wijzen hem op de huisregel. ‘Jullie hebben gelijk.’ Is het antwoord. ‘Maar het gras moet er nodig af.’
Gras, gras en nog meer grassss… Wat een ander jaar een landbouwer kan brengen. Dit jaar een goede start van het groeiseizoen, heel anders dan in 2020 waar het volop regende tot april. De afgelopen weken was het zo ver; tijd om het gras te oogsten.
Ik kreeg een kleine medische ingreep. Niets ernstigs maar het moest wel gebeuren anders kreeg ik er last van. Ik had nog gebeld of ze het niet hartstikke druk hadden met corona. Maar nee, het ging door.
