Ik kreeg een kleine medische ingreep. Niets ernstigs maar het moest wel gebeuren anders kreeg ik er last van. Ik had nog gebeld of ze het niet hartstikke druk hadden met corona. Maar nee, het ging door.
Behalve dat ik me natuurlijk hartstikke zielig voelde, betekende het ook dat ik vijf dagen niet mocht beuren. Gelukkig had ik tijdens de ingreep met de dokter uit onderhandeld dat ik wel 2 kilo mocht tillen. Want de kalfjes moesten wel gevoerd, en die krijgen drie keer per dag 2 liter. Zij vond het gelukkig ook sneu als ze dat niet kregen.
We kregen toen nog wel een leuk gesprek of ik ze dan ook echt als huisdieren zag, koeien. Nou, zei ik, het zijn landbouwhuisdieren, dus echt als een hond zo is het niet. Maar het zijn wel de nazaten van mijn opa's opa's koeien, dus er zit een enorme historie van Brinke geschiedenis in mijn koeien en daarmee ook een boel emotie. Ik pinkte een traantje weg, dat had vast iets met de ingreep te maken.
Eenmaal thuis had ik al wat boekhouding klaarliggen. Maar ik dacht eerst een beetje ontspannen. Ik ging koffietijd kijken, dat had ik eerder als student ook wel eens gekeken dacht ik. Het duurde 5 minuten totdat ik door had dat ik de afgelopen twintig jaar totaal niets gemist had aan koffietijd.
Toch maar aan de boekhouding. Ik had de meitelling en de kringloopwijzer al extra laten liggen voor dit moment. De meitelling is voor de overheid, wat ik waar verbouw aan gewassen en hoeveel dieren ik waar en op welke manier hou. De kringloopwijzer is de mineralenboekhouding. Dat moet van de melkfabriek maar zorgt er ook voor dat ik zie waar ik nog kan verbeteren in efficiëntie qua mineralen. Aan het eind van de dag was dat klaar.
Nog vier dagen te gaan dus. Ik heb echt geprobeerd rustig aan te doen. Maar het is niet te doen. Toen het vrijdag was vond ik dat de vijf dagen erop zaten. En ik heb met volle teugen genoten van weer alles doen. Er moest een koe geïnsemineerd, mest afgedraaid bij de kippen, er moest gras geharkt worden (op de cabrio trekker!!!) en baaltjes gehaald met de mini shovel. Het was geweldig! Ik wist dat ik mijn werk leuk vond hoor. Maar na een paar dagen gedwongen rustig aan doen dacht ik, boer zijn, ik ben er geknipt voor!
