Vroeger, nog niet eens zo heel lang geleden, had bijna iedereen wel een boer of tuinder in de familie, vriendengroep of straat. Op verjaardagen gingen gesprekken over de oogst, het vee en natuurlijk het weer. Veel families verbouwden in hun tuin hun eigen groentes of hadden 1/8e koe in de vriezer liggen. Mensen stonden dichter bij het boerenleven, waardoor je er van jongs af aan mee opgroeide en iets van af wist.
Inmiddels is dat al lang niet meer zo. Slechts 0.03% van werkend Nederland is betrokken bij de productie van voedsel. De andere 99,7% is er de afgelopen decennia juist verder vanaf komen te staan en daardoor is de onwetendheid groter geworden.
Natuurlijk ligt daar een taak voor ons als boeren, tenminste, dat vind ik. Vertel en laat zien wat je doet, ga in gesprek met die onwetende buurman. Maar niet alleen voor de boer ligt daar een taak, maar voor iedereen die zijn mond vol heeft van (of met) voedsel. Vraag jij je zelf eens af waarop jouw mening gebaseerd is? Is dat op ‘wetenschappelijke’ rapporten, vaak suggestief geschreven door alles behalve onafhankelijke organisaties? Is dat op onderbuik gevoelens, of is dat op het verhaal van de boer waar je eens in de zoveel tijd een klein deel van je boodschappen haalt? Op vorm je een mening aan de hand van het beeld dat je bijvoorbeeld in een Tv-programma of de krant wordt voorgeschoteld. En wat vind jij belangrijk, waarheid op papier, in de praktijk of een combinatie daarvan?
Ik voel me bevoorrecht dat ik, ondanks dat geen van mijn grootouders een boerenbedrijf had, ben opgegroeid met mijn voeten in de klei. Of beter gezegd in het veen, want ik ben geboren en getogen in het Groene Hart. Mijn (groot)ouders leerden mij dat je in februari alleen bramen kunt eten als je die in de zomer geplukt had en in de vriezer gelegd had. Ze leerden me hoe ik kon koken met de wat uitdagendere delen van het rund, waardoor ik nu diverse heerlijke stoofpotten kan maken. Ze leerden me dat, wanneer een flinke windhoos een grote partij appels uit de boom liet vallen, we heerlijke appelmoes van al deze beschadigde appels konden maken en dit konden invriezen. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Wil ik daarmee zeggen dat vroeger alles beter was? Zeker niet. En als ik mijn winkelmandje vol met producten leg die wij zelf niet produceren ben ik dankbaar voor de vooruitgang in tijd en de ontwikkelingen op het gebied van voedsel. Maar laten we alsjeblieft niet vergeten soms achterom te kijken naar de lessen die ons in het verleden geleerd zijn. Laat onze deze lessen doorgeven aan onze kinderen. Niet alleen met onze woorden, maar bovenal met onze daden.. Zowel in en om huis, als in de supermarkt. Want een betere wereld begint niet alleen bij de boer, maar ook bij jezelf. Die wereld begint elke dag bij ons allemaal bij elke keuze die we maken.
Elvira van Maanen
