Het was een zondagmorgen, om nooit te vergeten.
Onze oudste koe, Els, is 12 jaar. Het is een kwieke, nieuwsgierige dame. Als je haar ziet lopen
Je kent het vast, een zaterdag iets heel anders dan ‘normaal’. Zo ging ik onlangs naar een vriendin die woont op de grens van Zuid-Holland en Zeeland, een dagje ja.
In alle vroegte wandel ik nog even een rondje door de stal
Wat denk je dat een dierenarts doet? Is de vraag die ik onlangs stelde aan een aantal groepen van basisschool van Westerbork en Drijber, die met een aantal klassen boerderijen bezochten om te zien hoe ons eten geproduceerd wordt.
Opeens word ik gebeld door een onbekend nummer, nou gebeurd dat wel vaker en ik denk: vast weer een energie verkoper, dus ik zit al in de afpoeier modus. Het blijkt iemand van LTO te zijn, de Land en Tuinbouw Organisatie, met de vraag of ik gebeld mag worden door iemand van het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit.
‘Vroeger’ had iedereen in de klas op de dorpsschool wel iemand die van de boerderij kwam. ’s Winters met een luchtje, omdat de koeien in het achterhuis aan de stalpalen stonden en dat was in het voorhuis goed te ruiken. Waar de melk vandaan kwam, wist ieder kind. Nu is dat wel anders.
Voorjaar! Bij deze prachtige tijd horen jonge dieren. Niet dat bij ons alleen nu de kalfjes geboren worden, maar wanneer een prachtig voorjaarszonnetje in de afkalfstal schijnt, gevuld met goudgeel stro, is dat een genietmomentje! Zelfs als we thuis moeten blijven omdat koenummer 32, Beatrix, moet kalven.
Het was een koude zondagmorgen in maart.
Lees meer: Koe Jeltje die niet wilde dat haar nagels geknipt worden
