Of het die nacht volle maan was. We hebben er niet op gelet..

Het was op een donderdagavond, de avond waarop

Op een vrijdagnacht om half 2 gaat de telefoon. Een koe moet kalven maar het wil niet vlotten. Direct in actie.

Het was een zondagmorgen, om nooit te vergeten.

Vanochtend ben ik drie keer wezen kijken of een pasgeboren kalfje inderdaad balletjes heeft. En ja hoor drie keer hetzelfde resultaat,

Whee! Ik draai me om en zie dat onze peuter op een emmer biest is gaan zitten. Biest is de eerste, zeer voedzame, melk van de koe na de geboorte van een kalf. Biest is dikker en geler dan de latere melk.

Zwanger en een melkveebedrijf. Tja, u raadt het al: met enig regelmaat worden zaken vergeleken bij ons in huis.

Een nachtje weg met z’n tweeën staat op de planning voor de komende maand. Maar dat is nog een heel geregel. Naast het personeel wat komt om de koeien te voeren en te melken,  laten we onze dieren nooit een nacht zonder toezicht. 

Spoeddienst als dierenarts, je weet nooit wat je te wachten staat. Zo sta je zondagavond laat bij een Belgisch trekpaard met buikpijn in het donker in de wei, tussen de dikke wintervacht op zoek naar een bloedvat voor een injectie pijnstiller. Zo lig je ’s ochtends vroeg op je knieën achter een koe in baringsnood, koekalverij!