‘Vroeger’ had iedereen in de klas op de dorpsschool wel iemand die van de boerderij kwam. ’s Winters met een luchtje, omdat de koeien in het achterhuis aan de stalpalen stonden en dat was in het voorhuis goed te ruiken. Waar de melk vandaan kwam, wist ieder kind. Nu is dat wel anders.
En dit is de reden dat wij schoolklassen ontvangen op ons melkveebedrijf.
Zo ook vandaag. De wekker staat een half uur vroeger dan anders. Want er komt een grote visite. Aan de ontbijttafel twee teleurgestelde jongens: ‘Mama, mogen we echt niet thuis blijven?’ Onze tweeling van vijf jaar gaat graag naar school, maar nog liever zijn ze de ambassadeurs van ons bedrijf. ‘Sorry jongens, jullie moeten echt naar school.’ Waar onze oudste dochter blij de klas ingaat, vloeien er tranen bij het afscheid in de kleuterklas. Ik moet gauw door om onze jongste dochter naar oma te brengen.
Thuis aangekomen worden gauw de laatste dingen klaargezet. Bertha de (kunst)koe wordt naar buiten gerold en van krukje en emmer voorzien. De emmers met vers voer worden klaargezet en de rood-witte kettinkjes opgehangen. Veiligheid boven alles. Net als ik het laatste cijfer op de juiste plek heb gehangen, komt een stoet met auto’s de hoek om. Schichtig stappen de kinderen uit. Een heel aantal met de vingers op hun neus. ‘Wat stinkt het hier!’
Na de gezamenlijke rondleiding, onder andere door de grote ligboxenstal met volop daglicht en bewegingsruimte voor de koeien, gaan de kinderen in groepjes uiteen. Aan de hand van zes opdrachtkaarten leren ze met hoofd, hart en handen over de koeien, de kalfjes, de melk, de mest, het stro, het voer, de mechanisatie en de andere dieren op het erf. Naarmate de ochtend vordert, worden de kinderen steeds losser en enthousiaster. En nadat de laatste foto’s van kinderen in ‘een boerenpak’ (‘dat noemen wij een overall’) zijn gemaakt en de laatste (speelgoed)muizen zijn gevonden in de berg stro, gaat de visite terug naar school. Hopelijk een stuk wijzer en waarschijnlijk met stro tot in hun onderbroek. En de meest gehoorde opmerking vandaag?: ‘Wat is het leuk op de boerderij!’
Ik zwaai de visite uit en spring in de auto om ons kroost van school te halen. Met een luchtje. Maar dat moet anno 2018 toch nog steeds kunnen op een dorpsschool.
Dorien Benning
