Een nachtje weg met z’n tweeën staat op de planning voor de komende maand. Maar dat is nog een heel geregel. Naast het personeel wat komt om de koeien te voeren en te melken,  laten we onze dieren nooit een nacht zonder toezicht. 

En vier dartelende buitenkinderen zijn ook niet overal onder te brengen. Ik vind het ook nogal wat; een nacht weg zonder onze kinderen. Het heeft vast met moedergevoel te maken. Een band tussen een moeder en haar kinderen is heel speciaal.

Tijdens schoolklasbezoeken op onze boerderij, krijg ik vaak de vraag of het niet zielig is dat de kalfjes snel bij hun moeder vandaan gehaald worden. Wanneer een koe en een kalf vrij vlot uit elkaar gaan, is er weinig aan de hand en krijgen we weinig signalen van stress. Wanneer het kalf na een paar dagen van de koe wordt gescheiden, wordt er tijden naar elkaar geloeid.

Vorige week schoof ik op een ochtend de gordijnen van de slaapkamer opzij en zag in het weiland een koe lopen die haar nageboorte aan het verliezen was. Maar nergens was een kalf te bekennen. Niet veel later kregen we telefoon van de buurman; of wij soms een kalf kwijt waren. Er was bij hem voor het huis een kalf gevonden, bij de bossingel. Mysterie opgelost. Het kalf, dat ’s nachts buiten was geboren, was aan de wandel gegaan en onder de afrastering door gekropen. Maar liefst 350 meter verderop zocht hij beschutting bij de bossingel tegenover de buren. In de natuur zoekt een koe een beschutte plek voor de geboorte van haar kalf, het kalf blijft daar de eerste dagen. De moeder komt af en toe langs om melk te geven. Het kalf hebben we direct opgehaald, in stro gelegd en biest van eigen moeder gegeven.

Even later geef ik koe Roelie een aai over haar bol. Er heerst rust in de stal. Ik realiseer me dat de koeien en de kalfjes het goed hebben bij ons. Tevreden koeien en kalfjes. En in de verte vier dartelende buitenkinderen. Ik ben tevreden.

Dorien Benning – de Wal, educatieboerin te Lheebroek