Ik zat een paar week geleden bij de fysiotherapeut. Na elf weken pijn vanwege een schouder die uit de kom was geweest vond ik het tijd te kijken of het herstel toch sneller kon. Het bleek een aardige man te zijn. Zoals dat gaat kwamen we wat aan de babbel. Toen ik vertelde waar ik woonde zei hij: 'maar daar zit je mooi vrij'.

Ik weet niet waarom maar mijn reactie was direct: ik zit helemaal niet vrij, ik heb een enorme hypotheek en moet binnenkort weer een dikke investering doen omdat de regeltjes weer eens veranderen en de hypotheek wordt alleen maar groter. Dusss.... Die reactie zag ik zelf ook niet aankomen.
Toen ik thuis was had ik het er met mijn vrouw over en kwamen we erachter dat ik me een beetje gevangen voelde. Gevangen in de sleur. Misschien was het wel de combinatie van elf weken pijn, toch een midlife met mijn 45 jaar, onzekerheid over de melkveehouderijsector, de druk van opnieuw moeten investeren en bovenal een voelbaar aankomende lockdown. Vooral dat laatste zorgt bij mij structureel voor een enorm gevoel van gevangenschap ondanks een enorm groot erf.
Niet veel later begon mijn moeder mij door te zagen. Of ik het allemaal nog wel leuk vond. Het eerlijke antwoord op dat moment was eigenlijk gewoon: nee. Hetzelfde verhaal, gevangen in mijn eigen sleur. Op dat moment hadden we niet echt een oplossing.
We zijn nu een paar weken verder, de pijn is na een paar fysio behandelingen gelukkig weg. En met mijn vrouw heb ik afgesproken dat we elke week minstens één keer met zijn tweeën of met het hele gezin iets leuks gaan doen. Van het erf af, dat heb ik nodig. Niet dat dat normaal niet gebeurd maar nu staan we, aan het begin van de week, er gewoon even bij stil. Welke leuke dingen gaan we deze week doen.
Dat helpt enorm, wat ben ik blij dat ik over zulke dingen kan praten alhoewel dat wel wat moeite kost. Ik heb weer veel meer schik in mijn werk en ondanks corona is er ook nog zoveel wat wél kan.
Misschien heb ik het de volgende keer wel over die dikke investering die eraan zit te komen. Want volgend jaar krijgen mijn kippen nóg meer ruimte. En dat is natuurlijk ook hartstikke mooi!

Kallum an!

Hans Brinke

Melkvee- en pluimveehouder in Orvelte