‘Komen jullie binnen? We moeten zo naar zwemles!‘ Ik sta in de deuropening en zie onze tweeling van vijf jaar een gat graven in de voortuin. ‘We hebben eerst nog een begrafenis!’

Krijg ik als antwoord. Ze blijken een dode mus gevonden te hebben bij de glazen pui voor de melkstal. ‘Nou, even snel dan.’ Ik pak de spullen voor de zwemles alvast bij elkaar. De mus wordt met respect begraven. Sinds de kinderen afgelopen jaar bij de begrafenis van hun overgrootvader waren, weten ze precies hoe het in zijn werk gaat. Op een melkveebedrijf is veel nieuw leven te aanschouwen. Maar er gaat ook wel eens een dier dood. Onze kinderen groeien daarmee op.
In de krant las ik dat er steeds minder kleine vogels zijn. Daar is bij ons, en bij vele collega boeren in de omgeving, niks van te merken. We hebben dakranden vol nesten van huiszwaluwen. Ook net naast onze achterdeur zo’n nest, vakkundig  gemaakt van modder. De vogelpoep op de grond nemen we voor lief. Wat is het toch geweldig om zo’n nest met jonge zwaluwen op te zien groeien en uit te zien vliegen! Het erf is een heus vogelparadijs. Vele mussen vliegen rond en badderen tijdens zomerse dagen bij het waterdrinkbakje van de pony. In de stallen vele boerenzwaluwnesten en aan de loods een nestkast met nest van een torenvalk. Een uil vindt onderdak in één van de schuren. Op het grasland komen ooievaars en reigers als het gras net gemaaid is.
Dit voorjaar heeft een gruttopaartje op ons weiland een nest uit kunnen broeden. Het uitgestelde en aangepaste maaibeleid wierp zijn vruchten af. Even leek het mis te gaan door een gesignaleerde vos, maar deze heeft onze grutto’s toch met rust gelaten. 
De mus heeft zijn laatste rustplaats buiten graafbereik van de hond gekregen. Nog snel wordt er door onze oudste dochter met stift ‘MUS’ op een veldklei geschreven en het graf van steen voorzien. Dan snel met zijn allen in de auto en naar zwemles. Waar we (weer) op de nip arriveren. Er is in de ogen van onze kinderen altijd wel iets dat een hogere prioriteit heeft dan zwemles of school.

Dorien Benning – de Wal, Educatieboerin in Lheebroek