Het is 3 uur 's nachts, de nacht voor het grote protest. Ik ga er niet heen, toch ben ik al wakker. Ik ga er niet heen omdat ik bang ben dat ik het niet aan kan. Ik probeer al maanden en misschien al wel jaren te struisvogelen zoals ik het noem. Mijn kop in het zand te steken.

Niet die gevoelens van onmacht en boosheid te hebben. Vandaar dat ik er niet heenga, ik wil niet boos worden op iets waarvan ik nog helemaal niet precies weet wat het voor mijn bedrijf gaat betekenen.
Kijk, overdag is er eigenlijk niet zoveel aan de hand. Dan loop ik tussen de koeien of ga ik een rondje op de brommer mollen vangen en gewoon lekker aan het werk, geen tijd om na te denken, heerlijk, dat is genieten. Maar 's nachts terwijl je in bed ligt kun je je kop niet in het zand steken. Als je wakker wordt en bijvoorbeeld nadenkt over het cijfer 47, het percentage dat mijn veestapel moet inkrimpen,
Ik ben gezegend met een vrij groot doorzettingsvermogen, zie overal het positieve wel van in, ben een vleugje eigenwijs weet goed waar ik mee bezig ben en waar ik naar toe wil. En toch wordt ik de laatste maanden en misschien al wel jaren, te vaak wakker met zorgen. Ik heb een lening waar je U tegen zegt, daar hoort een bepaalde omzet bij, er moet gewoon geld verdiend worden. Geld wordt verdiend met de laatste procenten van de omzet, dat is net als bij loondienst, de eerste 90% gaan gewoon op aan vaste kosten, huur, gas, water, elektra, aflossing noem maar op, de laatste 10 procent daarvan kun je de leuke dingen doen. Hoe moet ik verder als 47 % van de omzet verdwijnt....
Opeens vraag ik me af of een struisvogel ook 's nachts wakker wordt van de zorgen. Misschien moet ik er maar eens mee stoppen, met dat struisvogelen. Gewoon de problemen te lijf gaan. Duidelijkheid over wat toekomstige regelgeving uiteindelijk gaat inhouden voor mijn bedrijf zou daarom ook meer dan welkom zijn. Misschien ga ik zometeen toch maar demonstereren.

Groeten en kallum an, Hans.