Terwijl ik dit schrijf ben ik aan het mest mixen bij de koeien. Ik vind dat je dat kunt vergelijken met naar een vuurtje kijken. Heerlijk, kijken of de mest wel rond gaat, waar het vast blijft zitten en wat dan te doen. Kan ik uren mee bezig zijn, ben ik ook en dat betekent meestal dat ik dat waarschijnlijk een maand eerder had moeten doen.

Mest mixen doe ik voordat het op het land wordt gebracht om er een homogeen product van te maken. Urine met de stikstof (mijn zoon noemt dit stinkstof) is zwaarder en zit onderin, mest met meer fosfaat en organische stof is lichter en ligt bovenop. Je wilt het liefst alle mineralen op het land, vandaar.

Het is eigenlijk hetzelfde als Pokon, er zit fosfaat (PO4), kali (K2O) en stikstof (N) in, essentieel voor de plant. Zo komt Pokon overigens ook aan zijn naam. Maar in Pokon zit geen organische stof, evenals een heleboel andere mineralen. Die overigens wel in onze echte mest zitten. Dus ik zie in dierlijke mest ook totaal geen probleem, maar juist een oplossing. Persoonlijk vind ik mest niet eens stinken. Jaren geleden stapte ik elke vrijdag uit bij station Lievelde en snoof de geur op van de varkensslachterij. Ik dacht dan: ‘Ah, lekker, ik ben weer in de Achterhoek!’

Ik heb geen probleem met kunstmest maar als het enigszins kan, probeer ik zoveel mogelijk met gewone mest te doen. Dat houdt je bodem gezond en houdt het bodemleven aan de praat. Als het goed is heb je onder de bodem veel meer activiteit dan boven de bodem. Dat moet gewoon goed gevoed worden want daarmee groeit het juist boven de bodem.

Na het mest mixen moest ik met mijn zoon op pad. Ik moest hem van school ophalen, dus eerst maar even douchen. Ik weet namelijk ook dat anderen mest wél vinden stinken. Toen we in de auto zaten was het eerste dat mijn zoon uitbracht: ‘Pap, je stinkt naar stront!’ Mijn zoon kijkt nog niet zo genuanceerd naar mest als ik…….

Hans Brinke