Ineens zag ik het in haar ogen, de twinkeling.
Genietend van het gezelschap. Van de aandacht.
Zou ze het gemist hebben?
Justi 11 is een rustige dame van 5 jaar.
Een redelijk onopvallende koe binnen de veestapel, die niet veel aandacht vraagt. Misschien niet veel aandacht nodig heeft?
Of toch wel?
Ook onze boerderij werd de afgelopen anderhalf jaar weinig bezocht door schoolklassen. Boerderijeducatie stond op een laag pitje.
Ons gezin gedijde best goed in de boeren-bubbel, samen met de dieren op ons ‘eiland’.
Sinds september ontvangen we weer regelmatig klassen.
En vanmorgen voltrok zich een bijna magische interactie tussen een leerling van het speciaal basisonderwijs en Justi 11.
Het gebeurde in de koeienstal aan het voerhek, waar leerlingen de voorste dames voorzagen van gras, mais, bierbostel en brokjes. Handenvol voer vonden gretig aftrek bij de koeien, tot enthousiasme van de kinderen.
Plots viel de jongen achterin de stal me op.
Tot nu toe maakte hij een stille en teruggetrokken indruk.
Justi 11 likte de hand schoon waarmee de jongen haar voerde.
De gehurkte jongen leek even te aarzelen over zijn volgende handeling.
Hij richtte zijn blik op en keek recht in de grote maar vriendelijke ogen van Justi.
Er leek een verstandhouding beklonken waarna de jongen zijn hand op de grote koeienneus legde om haar van daaruit te strelen richting haar hals. Justi boog het hoofd nog iets verder zodat ze gemakkelijk geaaid kon worden.
Alle geluiden verstomden in dit moment tussen mens en dier.
Een gouden moment.
Plots merkte Justi mijn blik op en toen ze me aankeek leek het even alsof ik een twinkeling in haar ogen zag. De jongen keek ook. Hij glimlachte breeduit.
Mijn boerinnenhart maakte een sprongetje van blijdschap bij het zien van dit sociale moment tussen koe en kind.
Tegen het einde van het bezoek fluisterde de leerkracht me in dat ze bijzonder had genoten van het enthousiasme van de betreffende jongen, die normaliter nogal introvert en ‘sociaal onhandig’ zou zijn.
Whauw. Bijzonder mooi, dit echte contact.
Geen schermpje kan dit evenaren.
Wij hopen door mensen op onze boerderij te ontvangen de verbinding te blijven aangaan. In een samenleving die steeds verder individualiseert geven dergelijke pareltjes hoop.
Hoop elkaar echt te blijven zien en samen in contact te blijven.
Hoop op aandacht voor elkaar en hoop op respect.
Voor elk kind.
Voor de koe.
Voor de voedselmaker.
Door Bianca
Eductieboerderij Straathof
