Ik heb een hekel aan kou. Ik heb vroeger veel geschaatst en vind dat echt wel leuk. Maar toch, die kou die erbij hoort. Misschien voornamelijk nog wel het werk wat erbij komt kijken. Daar heb ik echt een hekel aan.

Twee weken geleden was het zover, het zou enorm gaan vriezen. Dus dan begint het met een dagje voorbereidingen.

Windbreekgaas bij de koeien omhoog. Alle rondpompsystemen nalopen of het nog werkte. Om de vorst in de waterleidingen bij de koeien tegen te gaan hebben we overal namelijk een ringleiding met een verwarmingselement en een verwarmingspomp die het water de hele tijd laat stromen. We kunnen de koeienstal niet vorstvrij houden maar het water proberen we wel vorstvrij te houden.

Verder herinnerde ik me dat de kalverdrinkautomaat altijd op dezelfde plek bevriest, dus daar heb ik een extra verwarmingslint tussen gevlochten. Ook de drinkbak bij de kalfjes heeft een verwarmingselement, maar de kalfjes hadden de stekker er vanaf gegeten dus die moest ik ook even vervangen.

Bij de kippen heb ik helemaal geen verwarming. In het kippenverblijf houden de kippen zichzelf wel warm. In de eierpakruimte en de eierbewaarplaats is het bijna nooit nodig, maar daar plaatste ik overal elektrische kacheltjes zodat dat ook niet mis kon gaan.

De eerste verschrikkelijk koude nacht met jachtsneeuw en gruwelijke wind volgde. Het ging allemaal goed! De kalfjes hadden ‘s ochtends gewoon melk, de koeien water en de kippen hadden het niet kouder gehad dan 16 graden. Ik kon het bijna niet geloven.

Dat ging een paar dagen goed, totdat het van vrijdag op zaterdag echt enorm hard ging vriezen. ‘s Ochtends was de kalverdrinkautomaat bevroren en ook de koeien hadden geen water meer. Dus eerst maar een drinkbak uit de weide opgehaald en aangesloten zodat de koeien weer water hadden. Hierna met een föhn de leiding van de kalvermelk weer dooi gemaakt. Al met al toch weer snel opgelost. Dat viel niet tegen.

Die middag ging ik samen met vrouw en kinderen naar de schaatsbaan. Mijn vader kwam ook. Ik heb dus samen met mijn kinderen en mijn vader geschaatst en was eigenlijk alles weer vergeten. We hebben met drie generaties op de schaats gestaan en dat was geweldig!

Hans Brinke