Het was ochtend en tijd om de kalfjes te voeren. Vaak begint dat met melk geven, daarna voeren en tot slot zorgen dat de hokken worden voorzien van stro zodat de kalfjes schoon en droog kunnen liggen. En zo geschiedde, de melk was gegeven en toen was het dus tijd om te voeren.

Vaak krijgen ze eerst kuil of hooi en daarna brokjes. Tijdens het voeren verbaasde ik mij een beetje over een kalf die op de roosters lag. Maar ik dacht die gaat wel staan, alleen dit gebeurde niet. Zelfs niet toen ik brokjes voor het voerhek deed. Op dat moment dacht ik al dat er iets aan de hand was, en dat was ook zo. Want toen het kalf uiteindelijk wel ging staan, bleek dat ze last had van haar poot. Een vervelende constatering. De conclusie van ons was dat er maar even een veearts naar moest kijken. En die zag het al: een gebroken buitenklauw.
We stonden er wat verslagen bij want ja, wat nu!? Na goed overleg met de veearts besloten we de buitenklauw eraf te halen, dat was best wel een operatie maar met hulp van onze stageloper en goed handelen van de veearts zat de poot goed in het verband. Vervolgens werd ons verteld dat we het verband er na een aantal dagen moesten verwisselen. Mijn broer en ik deden dit, en stuurde wat foto’s van de poot naar de veearts. De reactie was positief en daar waren wij erg blij mee. Na een week kwam de veearts weer langs om te kijken hoe de situatie er bij stond. Wederom was de veearts positief. maar dacht wel dat het beter was om nog één keer te verbinden voordat het kalf zonder verband zou gaan lopen. En na weer een aantal dagen verder te zijn, kon het verband er nu definitief af. Nadat mijn broer en ik dit gedaan hadden, stuurden we weer een aantal foto’s en een filmpje van een lopend kalf naar de veearts. En weer kregen wij een positieve reactie. Die komt er wel dachten wij! Met genoeg voer en water en natuurlijk een heleboel vitamine L, wat staat voor liefde, komt het kalf er vanzelf wel bovenop.

Rob Enting

Biologische zuivelboerderij te Zuidveld