‘Pardon, zijn die koeien van u?’ Twee volwassenen en 3 kinderen komen aangesneld op het moment dat ik de landauto uit stap. ‘Dat klopt’, antwoord ik, terwijl onze koppel Schotse hooglanders aan de andere kant van het stroomdraadje wat ongeduldig begint te loeien. ‘Gaat het wel goed met ze, ze renden net keihard door het land en ze lijken wat onrustig,’ gaat een van de volwassenen verder.

Ik stap over het stroomdraad heen, blijf goed om me heen kijken en antwoordt: ‘Als u een paar minuten geduld heeft voer ik ze even en dan praten we verder.’ Ik zie twee duimen de lucht in gaan en de kinderen enthousiast op en neer springen terwijl ik her en der wat hoopjes brok neer leg voor de koeien. Terwijl ik rustig tussen de dieren door loop zie ik dat er zich nog wat meer mensen verzamelen bij de omheining. Ik geef een van de koeien, de aanhankelijkste van het stel, een aai over de bol en loop terug naar de mensen. De kinderen beginnen meteen vragen op me af te vuren. ‘Zijn het allemaal stieren? ‘Zijn ze gevaarlijk?’ ‘Mag ik ze aaien?’ ‘Waarom renden ze net zo hard door het land?’

Ik leg ze uit dat de kleinste een stier is, de rest koeien. En dat ze het geluid van onze auto herkennen en weten dat wij wat lekkers bij ons hebben. ‘Een beetje zoals jij de bank afstormt wanneer jij in de keuken een zak chips hoort kraken,’ reageert een moeder richting haar zoon. Ik moet lachen. Goede vergelijking.

Ik vertel ze ook dat ze niet heel gevaarlijk zijn, maar dat je wel voor ze moet opletten. Ze kennen mij, maar bij een vreemde zullen ze anders reageren. ‘Daarom’, leg ik uit, ‘wordt er hier ook op borden aangegeven een flinke (minimaal 25m) afstand te houden van de dieren. Je weet immers nooit hoe ze reageren. Ook ik kan maar 2 dieren uit deze kudde aaien.’ De Schotse hooglanders sjokken weer weg naar een andere plek en ook de interesse van de kinderen zwakt wat af. Met een paar volwassenen praat ik nog verder over ons bedrijf, het natuurgebied en de koeien.

Vlak voor ik weer de auto in wil stappen hoor ik een jongen roepen ‘mevrouw de boer’. Hij komt op mij afgerend en reageert enigszins opgewonden: ‘U zei dat er 1 stier was en de rest koeien, maar dan komen er toch kalfjes? ’Ik bevestig dat, maar zeg dat we die pas rond de langste dag verwachten. Hij rent weer weg en roept naar de rest van de groep: ‘Ik had gelijk hoor! Nog een lange dag en dan komen de kalfjes eruit.’

Oeps, denk ik….

Elvira van Maanen