Vanochtend ben ik drie keer wezen kijken of een pasgeboren kalfje inderdaad balletjes heeft. En ja hoor drie keer hetzelfde resultaat,
het is een stierkalf, neeeeeeeeeh!!!
Ik ben drie jaar geleden begonnen met het bedenken van een driewegkruising. Dat betekent dat ik drie verschillende rassen wil kruisen om zo tot een sterker dier te komen. In vaktermen noemen ze dat heterosis en met drie verschillende rassen heb je maximale heterosis. Sorry voor het moeilijke taalgebruik.
Nu had mijn opa vroeger MRIJ koeien. MRIJ staat voor Maas Rijn IJssel. Dit waren rode dubbeldoelkoeien. Die koeien waren zowel voor de melk als voor het vlees. Dus daar zit ook een lekkere kont aan. Mijn vader is toen naar rode Holstein dieren gegaan. Die zijn als het ware wat meer gespecialiseerd in melk geven. Deze dieren zijn ook mooi en ik ben hartstikke trots op onze dieren, maar als ik diep in mijn hart kijk hou ik toch meer van die dikke kont. MRIJ geeft wel wat minder melk maar het oog wil ook wat. Dus leek mij dat hét ras om samen met Holstein te kruisen.
Maar ja, dan het derde ras. Ik wil niet alleen zwartebonte dieren, ik vind dat gewoon niet mooi. Dat een heleboel andere boeren daar heel anders over denken snap ik maar daar denk ik dan ook weer anders over.
Wat ik erg belangrijk vind, is sterke benen en daar staat het ras Brown Swiss heel erg om bekend. Met als voordeel, de koeien worden hooguit bruin/grijzig maar niet zwart en ze krijgen hele mooie zwarte ogen met als het ware een soort oogschaduw erom heen. Prachtig om te zien.
Vanochtend kalfde de eerste 50% Holstein 50% Brown Swiss vaars af, het kalfje heeft als vader een 100% MRIJ stier. Dus na twee jaar en 9 maanden wachten zou dit de eerste driewegkruisingsvaars kunnen zijn. De uitslag heb je al kunnen lezen dus daar wil ik het liever niet meer over hebben.
's Avonds loop ik nog even tussen de koeien en zie de Brown Swiss vaars mooi glimmend tussen de koppel. Wat een mooi dier, ik heb gelijk maar gezocht wanneer de volgende Brown Swiss afkalft. Dat duurt nog twee weken, hopen dat daar geen balletjes aan zit.....
Groeten en kallum an, Hans Brinke
