Van het voorjaar was mijn vader gras aan het maaien en het was koffietijd. Dus ik op mijn net aangeschafte 125 cc opgevoerde brommer de koffie brengen. Mijn vader was achter op het land dus ik natuurlijk lekker scheuren door het versgemaaide gras. Alleen die geur al,

heerlijk en nog veel mooier als je er met 60 km/u doorheen jaagt. Toen ik bij mijn va was bleek de ketting en het tandwiel van mijn motor compleet vol met gras te zitten. Mijn vader lachen en ik had dus een half uur werk er weer weg te komen.
Tijdens dat half uur riep iemand uit het niets 'moi'. Op zich niet raar, maar ik schrok me kapot, had niets horen aankomen. Het bleek een elektrische auto van staatsbos inclusief boswachter. Dus ik een beetje groot verhaal ophangen dat ik toch wel lawaai wilde horen. Zijn ijzersterke reactie was, ik hoor ook graag wat, bijvoorbeeld de vogels. Ik moet toegeven daar had ik niet van terug. En het zette me wel een beetje aan het denken.
Ik was al bezig met zonnepanelen, althans met sparen ervoor, en van het zomer is het dan toch gelukt. Er zijn zonnepanelen op het dak van het koeienverblijf gekomen. Genoeg om het huishouden, de koeien en de kippen van de benodigde energie te voorzien. Zelfs nog een beetje te veel. Dus nog met het verhaal van de boswachter in mijn achterhoofd toch even kijken naar een elektrische auto. Oh, dus, toen ik de prijs zag, werd de gedachte al snel: mijn auto loopt 1 op 19 benzine, dat is toch al heel zuinig. Maar misschien dan toch maar een elektrische motor. Trekt vast heel snel op. Na een korte zoektocht werd de gedachte: mijn motor rijd 1 op 30 dat is toch ook heel zuinig. Misschien begin ik wel met een elektrische fiets.
Ons elektrisch voortbewegen gaat natuurlijk komen maar ik wacht wel even tot ze de ontwikkelkosten terug verdiend hebben. En heel erg lang met je auto doen is ook duurzaam denk ik dan maar.

Kallum an,

Hans Brinke