Op een vrijdagnacht om half 2 gaat de telefoon. Een koe moet kalven maar het wil niet vlotten. Direct in actie.

Nauwelijks een kwartier later een paar koude laarzen aan van het bedrijf en de armen ontbloot om in de koe te kunnen voelen waarom het kalven niet lukt. Ze is een paar dagen te vroeg, misschien is er iets mis met het kalf? De veehouder vertelt dat ie al drie keer is wezen kijken deze nacht, de koe is wel fit maar het kalven wil niet. 

Bij nader onderzoek blijkt het kalf heel diep in de buik te liggen en achterwaarts. Gelukkig heeft de veehouder een paar lange roze verlostouwtjes gekocht die we vorig jaar als actie voor het goede doel Pink Ribbon hebben laten maken. Het lukt me net om aan ieder pootje een touwtje te maken. We helpen de koe mee door tijdens het persen voorzichtig aan de pootjes te trekken, als snel steken dan de pootjes uit de koe. 

Dan zie ik het kalf spartelen, een teken van stress, ik besluit nog eens te voelen of alles wel netjes in de geboorteweg ligt. Omdat het kalf nu dichterbij ligt voel ik de navelstreng helemaal gedraaid rond een van de achterpootjes. Doordat de pootjes nu buiten de koe steken staat de navelstreng op knappen en zal het kalf snel moeten gaan ademen. 

Om het kalf te redden spoor ik de veehouder aan snel te helpen trekken aan de touwtjes. Het kalf komt dan al vlot ter wereld, maar is erg sloom en ademt nauwelijks. Door tekort aan zuurstof is het bloed ‘verzuurd’. 

Ik spurt naar de auto voor een infuusje. Terwijl de veehouder het kalf masseert om ademhaling en hart te stimuleren heft de verzuring op door het infuus. Het kalfje tilt haar kop op en moeders komt nieuwsgierig kijken. We besluiten nog even ‘na te voelen’ en ontdekken dan een tweede kalfje in de buik. Ook deze is achterwaarts maar gelukkig zonder navelstreng complicatie vlot ter wereld. Twee meisjes, ook wel vaarsjes genoemd!

De kalfjes krijgen handmatig  biestmelk verstrekt om er zeker van te zijn dat ze direct goede start krijgen met weerstand vanuit de moedermelk. Ook al is het midden in de nacht, een goede start daar maakt deze veehouder ook ’s nachts alle tijd voor. Een paar dagen later kijken we samen nog even naar de dappere vaarsjes, ze drinken zelf en staan er tevreden bij. Dat is een onderbroken nacht en een brakke dag wel waard geweest!

Bernd Hietberg

Dierenarts Beilen