‘s Morgens om half 10 zit ik heerlijk aan de koffie. De eerste uren noeste arbeid zitten er weer op. Wat worden we verwend met het heerlijke weer van afgelopen weken. De landerijen zijn inmiddels weer lekker opgedroogd en de werkzaamheden op het land zijn in volle gang. Bemesten, weideslepen, cultiveren, ploegen en ga zo maar door.
Het gras begint inmiddels wat te groeien, en dat zagen onze koeien ook gebeuren. Kwijlend zitten ze elke millimeter groei te bekijken, wachtend op het moment dat ze deze lekker mogen afknagen. En geef ze eens ongelijk want wat is nou lekkerder dan vers voedsel?
Op ons land groeit niet alleen gras voor onze koeien, maar sinds 2 jaar zijn we gestart met het telen van vollegrondsgroenten. Heerlijk vers van het land. Onze dieren krijgen hier vers voedsel, dan moeten wij dat jullie ook kunnen laten ervaren.
Met alles wat er nu in de wereld speelt, roept het bij mij steeds de vraag op, waarom zijn wij zo afhankelijk van het buitenland? Waarom liggen hier producten uit het buitenland, terwijl we het op dat moment ook vers uit ons eigen land kunnen halen? Wereldhandel heeft ons veel gebracht, maar zorgt ook voor een grote bedreiging van ons voedselsysteem als er een kink in de kabel komt. Is het niet tijd om te kijken hoe we ons regionaal, nationaal en eventueel met buurlanden kunnen verenigen om meer te voorzien in ons eigen voedsel? Kijk waar onze mogelijkheden liggen, meer diversiteit in onze gewassen te creëren en focussen op kwaliteit in plaats van kwantiteit. Genoeg uitdagingen voor de komende jaren, maar ook kansen om dingen anders aan te pakken. We hebben elkaar nodig, politiek, boeren en burgers, blijf elkaar vragen stellen in plaats van oordelen, leer van en krijg begrip voor elkaar
Tussen het schrijven door dommel ik heel stiekem even weg in de zon die lekker tussen de bomen door schijnt, even genieten van een extra boerenkwartiertje. Hier kan ik wel aan wennen, even alle zorgen van de dag en de wereld vergeten en blij mogen zijn dat we nog in alle vrijheid hier met elkaar kunnen leven. Met een boerenkwartiertje later stap ik fluitend vol nieuwe energie weer in mijn overal. Op naar een paar lekkere werkuren, proberen te zorgen dat we in Midden Drenthe en daar buiten niet zonder vers voedsel komen te zitten!
Niels Nijboer
